DTP, inaczej Desktop Publishing, można rozumieć w swobodnym tłumaczeniu jako komputerowe przygotowanie do druku. Jest to ogół prac, które należy wykonać, by dany materiał, książka, plakat, ulotka mógł się ukazać.
Specjalista, nazywany operatorem DTP (lub potocznie grafikiem) składa za pomocą specjalistycznych programów komputerowych tekst i/lub ilustracje, nadając im odpowiedni kształt i format. Szerzej termin ten rozumiany jest jako kierowanie pracą grupową oraz sterowanie specjalistycznymi urządzeniami takimi jak naświetlarki czy maszyny drukarskie. Więcej o sprzęcie na agmark.com.pl.
Operatorzy DTP zajęli miejsce zecerów, trudno jednak porównać ze sobą te dwa zawody. Ten dawniejszy wymagał wiedzy z bardzo wielu dziedzin i konkretnych umiejętności, podczas gdy grafik musi posiadać pewną zręczność w korzystaniu z oprogramowania komputerowego. Nie powinno się porównywać tych dwóch zawodów. Warto jednak zauważyć, że aby zostać dobrym zecerem, trzeba było długo terminować i pracować wiele lat, by nauczyć się tajników zawodu takich jak obsługa różnorodnych maszyn czy czytanie w odbiciu lustrzanym. Z kolei operatorem DTP może zostać osoba młoda, jeżeli tylko potrafi składać książki i zna zasady łamania. Praca przed komputerem z pewnością usprawniła pracę przy składzie, jednak trudno byłoby powiedzieć o niej jako o sztuce. Mimo wszystko zdarzają się i w tym fachu prawdziwi mistrzowie, których prace cenione są wysoko nie tylko przez specjalistów i rozpoznawalne są na pierwszy rzut oka. Detepowiec może długo wykonywać swoją pracę, ponieważ musi także wprowadzać na bieżąco poprawki z korekty, a często także obrabiać nie tylko tekst, ale i ilustracje.
Rys historyczny
Wraz z napływem prądów europejskich zaczęła się w Polsce poprawa jakości drukowanych pozycji. W XIX wieku głównym ośrodkiem powielania materiałów stała się Warszawa. Tu znajdowały się najlepsze i najbardziej znane drukarnie. Do najważniejszych z nich należały Drukarnia Banku Polskiego, Glücksberga i Orgelbranda. Należy pamiętać, że począwszy od XVIII wieku, a przede wszystkim w XIX Warszawa zaczęła być promowana na najważniejsze polskie miasto. Wcześniej, mimo iż stolica, była to miejscowość raczej średnia, przeciętna. Gdy Stanisław August zaczął sprawować nad nią mecenat, zaczęła ożywać i nabrała tempa rozwoju. Dużo zawdzięcza także pozytywistom, w tym Bolesławowi Prusowi, którzy kreowali ją na miasto stołeczne z prawdziwego znaczenia.
Dlatego w XIX wieku Warszawa była już w miarę miastem nowoczesnym mimo tłumienia polskiego życia kulturalnego przez zaborcę. W II połowie XIX wieku powstał dom wydawniczy Gebethnera i Wollfa, a także Michała Arcta. Do dziś pozycje z tych drukarni uważane są za prawdziwą szkołę wysokiej jakości druku, a także za białe kruki, których posiadanie na własność jest niełatwe i bardzo drogie, a wypożyczenie niemożliwe. Wiek dziewiętnasty to wiek maszyny parowej zastosowanej na szeroką skalę i złoty wiek prasy. Również w ówczesnej Warszawie zaczęły powstawać pierwsze periodyki, które w szybkim czasie stały się rozchwytywane. Jednym z pierwszych był ?Monitor? wydawany za czasów ostatniego króla Polski, który wzorowano na angielskim „Spectatorze”. W XIX wieku czasopisma były bardzo zróżnicowane względem odbiorcy, np. „Bluszcz”, Tygodnik Ilustrowany?, Warszawska „Chimera” stała się jednym z czasopism organizujących ruch odnowy sztuki drukarskiej w Polsce.